Wchodzę spokojnym krokiem na polankę, ciesząc się wietrzną pogodą dzisiejszego dnia. Słońce lekko przygrzewało oraz wiał wiaterek, czego tu więcej chcieć ! Ale nie przybyłam się tutaj rozkoszować piękną pogodą tylko nauczyć stworki nowego ataku. Westchnęłam cicho zastanawiając się, jakie to będą. Absol osiągnął już poziom 17, więc mogę go nauczyć Ostrego Wiatru (Razor Wind). Noctowl za to może już opanować Podniebny atak (Sky Atack). Oba ataki są bardzo potężne i na pewno nam się przydadzą. Więc czas zacząć trening. Włożyłam dłoń do kieszeni, grzebiąc z niej. W końcu znalazłam kapsułę sowy. Wypuściłam ją na zewnątrz, przecież będzie też trenować. Ptak zatrzepotał swoimi skrzydłami i wylądował obiema łapkami na ziemi. Kucnęłam przy nich i uśmiechnęłam się lekko.
- Dzisiaj nauczę was dwóch nowych ataków, które wam się na pewno przydadzą.

Trening ataku Absol'a:

- Absol, ty nauczysz się Ostrego wiatru. Prawie każdy przedstawiciel Twojego gatunku ma już opanowany ten atak, nie możesz zostać w tyle - powiedziałam zagrzewając białego Pokemona do walki On tylko stanął w bojowej pozycji z zamiatem opanowania do perfekcji tego ruchu. Przytaknęłam tylko głową, a z kieszeni wyjęłam prostokątne urządzenie. Otworzyłam go i zaczęłam klikać kolorowe przyciski. W końcy wydałam z siebie ciche "mam" i odwróciłam monitorek w stronę stworka. Był tam taki oto obrazek: .
- Tak wygląda perfekcyjny Ostry Wiatr. Musisz ze swojego roga wydobyć energię, która współgra z energią wiatru. Rozumiesz ? - wyjaśniłam jakoś, a biały pies pokiwał troszkę niepewnie głową. Pogłaskałam go dla zachęty po łebku.
- Najpierw wyćwicz ruch, którym będziesz wysyłał ruch w stronę przeciwnika. Gdy już się do tego przyzwyczaisz spróbuj wykonać ten atak w pełni - nakazałam i usiadłam na trawie śledząc wzrokiem poczynania. Na początku machnięcie rogiem Absol'a było niepewne i łagodne. Po kilkunastu minutach nieprzerwanego treningu stał się on gwałtowny i pewny. Uśmiechnęłam się na widok postępów stworka. Po kilku chwilach jego wyrostek na głowie zaczął świecić jaskrawym blaskiem, a potem posłał szybką jakby falę w stronę najbliższego kamienia, który się rozkruszył pod siłą ataku. Zerwałam się z trawy.
- Bardzo dobrze, ale czy zdołasz to powtórzyć ? - pochwaliłam Pokemona i dałam mu kolejne wyzwanie. Ten tylko lekko zmarszczył brwi i spróbował powtórzyć, co było totalną klapą.
- Musisz kontrolowac energię, którą kumulujesz w rogu - podpowiedziałam, a ten znów spróbował, tym razem mu się powiodło. Powtórzył to kilka razy, a fale stawały się coraz silniejsze i kruszyły coraz większą ilość kamieni. Uśmiechnęłam się szerzej i przytuliłam białego podopiecznego.
- Bardzo dobrze, nauczyłeś się nowego ataku. Teraz możesz sobie odpocząć.

Trening ataku Noctow'a

- Noctowl, ty za to nauczysz się Podniebnego Ataku (Sky Attack). Jest to jeden z bardziej potężnych ataków, więc możesz mieć trudności z opanowaniem go - wyjaśniłam i znów zaczęłam w Pokedexie grzebać. W końcu znalazłam, a na ekranie pojawił się taki oto obrazek: . Gdy sowa się mu przyjrzała schowałam go z powtrotem do kieszeni i zastanawiałam się, jak zacząć trening.
- Wzleć ponad polanę i zacznij lot nurkowy. Rób to jak najszybciej i spróbuj utworzyć wokół siebie spiralę z wiatru, który będzie się uderzał - powiedziałam, a sowa wzleciała wysoko. Jakby nadal był on HootHoot'em to by nigdy nie podleciał na aż taką wysokość. Miał wtedy na małe skrzydełka. Ptak zaczął szybko pikowac i rozpościerał swoje wspaniałe skrzydła tuż nad ziemią. Nadal nie mógł tak się rozpędzić, by wykonać atak. Po kilkunastu minutach nieprzerwanych ćwiczeń zrobiłam mu przerwę. Każdemu czasem jest potrzebny odpoczynek w trakcie ciężkiego treningu, a ten szczególnie szedł opornie. Znaleźliśmy jakąś łabłonkę, a moi podopieczni strącili kilka jabłek z niej. Były one bardzo słodkie, taaakie dobreee. Ale nastał koniec przerwy i musieliśmy wracać do treningu. Ja z Absol'em wciąż siedzieliśmy pod drzewkiem, śledząc ruchy brązowego stworka. W końcu udało mu się wytworzyć wokół siebie spiralę, a powietrze przy dziobie przybrało białą barwę. Jednak to nie trwało długo, musiał on bowiem uchronić się od nieprzyjemnego spotkania z ziemią.
- To było dobre. Spróbujesz to powtórzyć ? - pochwaliłam go i spytałam. Ten tylko przytaknął głową i znów było kilkanaście minut nieudanych ćwiczeń. W końcu udało mu się. I to dwa razy pod rząd ! Niesamowite to było, jak szybko on robi postępy. Po kilku próbach znów nieudanych, opanował ten atak. Teraz bez problemu się rozpędzał i utrzymywał odpowiednią prędkość aż do przeciwnika, którym było drzewo. Jeden atak był tak silny, że powalił je tym ciosem. Poza tym było ono osłabione przez poprzednie.
- Brawo, ty też zdołałeś opanować ten atak !

No, czas na nas. Wychodzimy sobie spokojnym krokiem z polanki zadowoleni, że udało nam się nabyć nowe ruchy.