- Spałeś jakieś... - tutaj przerwała spoglądając na zegar i zastanowiła się zapewne nad tym, która była wtedy godzina. Jednak zrezygnowana podrapała się po głowie. Starsza kobieta poprawiła okulary.
- Byłeś nieprzytomny trzy godziny od zakończenia rytuału - odpowiedziała w końcu na pytanie. Dziewczyna, która przed chwilą weszła do pokoju spojrzała na nią zdziwionym wzrokiem i znów spojrzała na zegar.
- Właśnie - potwierdziła, jakby ona miała to powiedzieć. Na swoich dłoniach spostrzegłeś bandaże. Widać zdążyli Cię już opatrzyć.
- Musiałam to czytać, inaczej test by się nie powiódł. Inne dusze zaakceptowały Twoją, teraz będziesz musiał odkryć, który z legendarnych Pokemonów jest Twoim opiekunem. Moim na przykład jest Zapdos, Oceonii to Lugia, a Silver'a Articuno - opowiedziała Ci na drugie pytanie. Nagle usłyszeliście wybuch w pobliżu jakiegoś lasu, który był widoczny za domem. Dziewczyna chwyciła za swój łuk, który przymocowała do swoich pleców, jej Pokemony zrobiły tak samo.
- Idziemy się rozejrzeć - powiadomiła was i wyszła z pokoju. Zostałeś sam z kobietą przy biurku oraz jej Pokemonem.

Kobieta spojrzała na Ciebie, jej Pokemon również.
- Ten etap będziesz musiał przejść samodzielnie. Gdy odzyskasz siły poznasz swoją moc, lecz będzie ona niepełna. Tylko dlatego, że jeszcze nie odkryłeś swojego opiekuna. Większość ludzi, którzy przeżyli próbę odwiedza on w snach, innych ratuje z trudnej sytuacji. Z czasem zdobędziesz także inne zdolności, które Ci się na pewno przydadzą. Lecz musisz wybrać: czy pójdziesz w ślady większości i zostaniesz wojownikiem, albo wybierzesz drogę medycyny. Ale spokojnie, to przyjdzie z czasem - opowiedziała Ci spokojnym głosem, a nagle poczułeś jakiś impuls z zewnątrz. Poczułeś go wyraźnie.
- Czujesz to ? To znaczy, że ktoś poprosił swojego opiekuna o pomoc. Zapewne to Blulight. Jak czujesz się na siłach możemy pójść zobaczyć, co się stało - wyjaśniła Ci ponownie, a wasze stworki zaczynały być trochę niespokojne.

Jeszcze na trzęsących się nogach ledwie co wstałeś z łóżka. Pomogła Ci w tym podopieczna kobiety użyczając Ci swojego boku. Gdy dostrzegła, że jako tako się trzymasz odsunęła się i powróciła na swoje miejsce patrząc na właścicielkę.
- Meganium, bądź w gotowości - powiedziała, a stworek tylko kiwnął głową twierdząco i wyszliście z pomieszczenia. Stworek wyszedł pierwszy, a jego czułki na głowie drgały nerwowo. Po chwili się wyprostował i rozejrzał, po chwili dając znak, że jest czysto. Nadal padało, a wy szybkim krokiem szliście w stronę niespodziewanego wybuchu. O bieganiu w Twoim stanie jeszcze nie było mowy. W końcu doszliście do miejsca. Było ono położone gdzieś w lesie, a w około było kilka spalonych i powalonych drzew. Widzieliście dziewczynę oraz jej Pokemony otoczone przez wielką ilość takich samych dziwnych stworzeń, jak tamte w jaskini. Wokół dziewczyny świeciła żółta poświata, a jej włosy stały się złotawe i wystawały z nich takiego samego koloru trzy kolce, a w przerwach między nimi były one czarne. Ozdabiał ją jeszcze taki sam ogon, lecz z większą ilością piór. Wyglądała jak mieszanka człowieka z Zapdos'em. Widać sobie dobrze radziła, miała w dodatku do pomocy swoich małych podopiecznych. Kilka z hien odwróciło się do was i zaczęło się powoli zbliżać, obnażając swoje białe kły, które kontraktowały się z ich czarnymi jak smoła ciałami.

Twoje ataki pokonały kilkoro z dziwnych stworzeń, lecz to sprawiło, ze uwagę zwracały na was coraz to większe hordy hien. Dziewczyna także was dostrzegła i zaczęła strzelać ze swojego łuku złote błyskawice, które przebijały kilka z przeciwników, a Ci rozpływali się w powietrzu po przebiciu. Kilkoro z cieni próbowały się zaczaić na Blulight od tyłu, lecz coś ich zmroziło. Dosłownie. Znikali w bryłach lodu, które się rozpryskiwały. Za nią wylądował znany Ci już chłopak z podziemi. On także był połączony ze swoim opiekunem. Srebrne włosy połyskiwały lekko minimalnymi kryształkami lodu, a przy czole unosiły się trzy rąby połączone ze sobą. Ogon był taki sam jak u samego Articuno - długi, błękitny i połyskujący przy każdym ruchu. W obu rękach dzierżył dwa miecze, także połyskujące, a na końcu rękojeści widniał pęczek niebieskiego włosia. Pewnie już się rozprawił ze stadem cieni u wejściu groty.

- Gdy przejdzie się do następnego etapu po rytuale przyjęcia poznaje się swoją broń, którą się będzie władać. Później uczy się rozszerzonej formy, a następnie ostatecznej, taką jak teraz widzisz. Każdy ma swoje unikatowe zdolności, a żeby je aktywować trzeba znać specjalną komendę - powiedziała kobieta, jakby czytając Twoje myśli. Usłyszeliście głośne wycie, a na wzgórku stał cień, ale różnił się od tamtych. Był to cień wilka, większego od hien i miał błękitne zamiast czerwonych oczy. Nagle wszystkie hałasy ucichły i wszyscy patrzyli w stronę stworzenia. Po chwili przestał was ogłuszać wyciem, a przy jego pysku zaczęła tworzyć się błękitna kula. Blulight i Silver ustawili się w bojowej pozie. Kobieta, która stała obok Ciebie włożyła jedną rękę pod rozpięty, biały fartuch i czekała na rozwój wydarzeń.

- To jest jeden z silniejszych cieni, lecz należy do tej samej kategorii co pozostałe. Gdy będzie ktoś mieć trochę wolnego czasu wyjaśni Ci wszystko o cieniach i demonach. Broń zostanie narzucona - odpowiedziała Ci nawet na Ciebie nie spoglądając. W końcu z błękitnej kuli wystrzelił tego samego koloru promień, który się przebił przez wysłaną przez dziewczynę strzałę, a także lód chłopaka. To teraz pędziło prosto na was. Oceonia ze spokojem wyjęła swój miecz, który był jak połówka jednego miecza chłopaka.
- Utau* Lugia - powiedziała, a miecz się nagle wydłużył. Czułeś od niego wielką energię. Wymierzyła miecz prosto w promień.
- Mizu no tatsumaki **- rzekła, a z końca miecza stworzyło się jakby wodne tornado, które bez problemów zatrzymało promień i uderzyło w wilka, który zaskomlał. Dziewczyna wycelowała jeden z piorunów swojego łuku w stworzenie.
- Goruden kaminari kaminari*** - wydała komendę i wysłała strzałę, która przy wypuszczaniu wydała z siebie jakby grzmot burzy. Przy uderzaniu w przeciwnika także to zrobiła. Woda, która jeszcze nie wyschła spotęgowała doznanie, a cień ledwo co trzymał się na łapach.
- Ao kori no hankei ****- powiedział srebrnowłosy, a z jednego miecza wysłał promień, który trafił i zamroził przeciwnika, po chwili pękł, a z nim cień. Hieny zaczęły także rozpływać w powietrzu. Chyba uciekły. Wszyscy schowali swoją broń i podeszli do was pytając, czy nic Ci nie jest.

* - Utau - śpiewaj
** - Mizu no tatsumaki - Wodne tornado
*** - Goruden kaminari kaminari - Grzmot złotej błyskawicy
**** - Ao kori no hankei - Promień błękitnego lodu

- Ciężkie treningi - odpowiedziała dziewczyna, a chłopak tylko coś mruknął pod nosem. Oboje powrócili do swoich normalnych form.
- W tym miesiącu cienie zaczęły się tutaj pojawiać coraz częściej, prawda ? Może trzeba by wykonać jakąś osłonę na czas treningu rekruta ? - spytał się w końcu chłopak przenosząc wzrok z Ciebie na kobietę. Najpierw poprawiła na nosie swoje okulary.
- Tak by było najbezpieczniej, jednak nie wiemy, ile zajmie mu cały trening. Musze ustawić jedną z mocniejszych osłon. Mega, czeka nas mały spacer - stwierdziła i spojrzała na swojego stworka. Ten kiwnął głową i ruszyli przed siebie. Twoim Pokemonom nic nie było - schowały się za Tobą, farciarze.