Trapinch tylko pokiwał swoją głową i zaczął się rozglądać za jakąś skryjówką. Jednak niczego nie dostrzegliście, a zaczął padać deszcz. Tia, wspaniale się zapowiada prawda ? Ale, los się do Ciebie uśmiechnął. Daleko w zagajniku przy dróżce widzisz czarny otwór jaskini.

Byłeś trochę przemoczony, Trapinch troszkę mniej. Gdy usiadłeś pod ścianą razem z Pokemonem uruchomiła się chyba jakaś zapadnia, bo wpadliście nagle w czarną dziurę. Hyhy, a teraz zrobię Alicję w Krainie czarów. Nie no, żart. Takiego czegoś bym graczowi nie zrobiła. Pustynny stworek  wtulił się w Ciebie przerażony, a ty w końcu upadłeś na plecy na dno zapadni. Niczego wokół siebie nie widzisz, tylko ciemność. A teraz żałuj, że latarki nie wziąłeś.

Po kilku minutach mogłeś już wstać i zacząłeś wołać o pomoc. Jednak daremnie. Kto by wyłaził z domu w taki deszcz ? Trapinch'owi też nic nie było, a ty zacząłeś obmacywać ściany. Były gładkie jak blat od stołu, lecz nagle stało się coś dziwnego. Natrafiłeś na jakąś kostkę, która była jaśniejsza od innych (co można było zauważyć) i przycisnąłeś ją. O dziwo ustąpiła, a obok Ciebie otworzyło się przejście. Był to równo wyrzeźbiony korytarz z pochodniami co parę metrów, które dawały przyjemne ciepło i oświetlały tunel.

I miałeś racje. Było tylko pięć pochodni oświetlających początek korytarza z każdej strony, ale potem było już zupełnie ciemno. Miałeś tylko przy sobie pochodnie. Nagle dostrzegłeś coś jaśniejszego w ciemnościach. To była jakby dwójka rogów i naszyjnik z trupią czaszką. Nagle poczułeś ból w brzuchu. Coś Cię pchnęło gwałtownie na ziemię i przygniotło. Pochodnia wypadła Ci z ręki, a światło z niej oświetliło postać. Był to czarny wilk z szarymi rogami i gniewnych oczach. To wyjaśnia to, dlaczego nie widziałeś go w ciemnościach. Warczał on na Ciebie, a obok pojawił się pewnie jego wspólnik, także podobny do wilka, lecz szary. Coś powiedział do psa, a ten tylko odwarknął głośno coś w stylu: "Zamknij się i idź po nich". Szary zniknął w ciemnościach, a Twój ulubieniec nadal Cię przygniatał.

[Chodziło o wilka i pisałam, że to są wilkopodobne stwory (czyt. Pokemony)]

Mogłeś dosięgnąć pochodni, która leżała na wyciągnięcie ręki. Twój podopieczny tylko kiwnął głową i rzucił się na łapę wilka, odwracając jego uwagę od Ciebie. Lekko poluźnił uścisk, a ty bez problemu chwyciłeś kij w ogniem na końcu i walnąłeś go w pysk. Zaskomlał tylko i legł obok Ciebie. Szybko wstał i zaczął sobie przecierać łapą tą część twarzy, w którą uderzyłeś. Zadowolony jesteś z siebie ? Trafiłeś to stworzenie w oko płomieniem. Po chwili usłyszałeś czyjeś kroki dobiegające z wnętrza korytarza. No pięknie, ktoś tutaj jest prócz tych wilków i zbliża się do Ciebie.

Houndoom
Prowadzi nocny tryb życia, najczęściej jest spotykany w jaskiniach lub w gęstych lasach. W przeciwieństwie do swojej poprzedniej ewolucji nie żyją w stadzie, ewentualnie mogą prowadzić małe stadko.

Nagle dostrzegłeś światełko pochodni. Po kilku minutach nieznośnego wyczekiwania pojawił się. Był to chłopak z czerwonymi tęczówkami oraz długimi do pasa, srebrnymi włosami. Dostrzegłeś, że obok niego kroczy ten sam szary wilk, co wcześniej. Pisnął cicho widząc swojego towarzysza, a czarny pies podbiegł do chłopaka. Ten kucnął i obejrzał mu miejsce, gdzie go uderzyłeś pochodnią. Skomlał cicho, gdy, zapewne, jego właściciel dotykał go w delikatnie w ranę. Spoglądał na Ciebie przeszywającym na wylot wzrokiem.

- Co tu robisz ? - spytał Cię tylko zimnym tonem, nawet nie odrywając wzroku od psa. Wyjął z torby, którą miał zapiętą wokół pasa, jakąś małą butelkę, gazę oraz bandaż. Pomoczył wacik i przyłożył go do oka Houndoom'a. Ten zaskomlał z bólu, lecz się nie cofnął. Zaczął zakładać precyzyjnie bandaż, uważając na jego drugie oko. Po kilku minutach skończył. Szara wilczyca podeszła do czarnego i powiedziała coś do niego.
- Ta dwójka ma za zadanie chronić to przejście przed wrogami - wyjaśnił Ci co nieco nie przenosząc na Ciebie wzroku.