W trakcie rozmowy wyprostowałam się i w końcu przeniosłam na niego wzrok. Rękę opuściłam na kolano, na którym ją trzymałam. Dobrze, że przynajmniej tą rozmową, a raczej monologiem, wyrwał mnie z zamyślenia, o czym świadczyła moja postura. Zwykle gdy rozmyślam staram się wtapiać wzrok w jak najbardziej nieruchowy punt, opierałam się na dłoni i zginam plecy. Ot, taki nawyk, którego nie chciało mi się oduczać. W innych pozycjach było mi mniej wygodniej. Gdy tylko wyszedł do łazienki znów zmieniłam swoją posturę na poprzednią. Dan, Drake, Daniel... wszystkie imiona są męskie i zaczynają się na literę 'D'. Miały także w sobie zawsze literkę 'A'. Czyżby blondyn współpracował z nimi ? A co więcej co ma do tego mój brat ? Ale zaraz... kto miał na imię Drake ? Nad ostatnią myślą zastanawiałam się najdłużej, a w głowie wciąż pustka.

Idąc w stronę toalety zatrzymała mnie Carolina. Oświadczyła mi, że zaraz wylądujemy. Posłusznie wróciłam na miejsce i musiałam jeszcze czekać dziesięć minut. Westchnęłam cicho i znów ułożyłam się w dziwnej pozycji. Czyżby tak szybko zeszła podróż przy rozmowie z blondynem i spaniu ? Ha, na to wygląda. Te dwie czynności odciągnęły mnie od świata i od tęsknoty za Pokemonami, które za dziesięć minut miałam ponownie zobaczyć. Uśmiechnęłam się lekko na tę myśl i wyprostowałam. Nie zamierzałam teraz myśleć nad tymi wydarzeniami. Chciałabym tylko wysiąść z samolotu i przywitać się z moimi podopiecznymi.

Spojrzałam kątem oka na dziewczynkę. Uśmiechnęłam się lekko do niej.
- Tak, rzeczywiście dziwne - odpowiedziałam jej tylko tym zdaniem. Ale czemu ta dziewczyna usiadła właśnie koło mnie ? Czyżby Daniel zmienił miejsce ? A może otyły człowiek się przesunął dając mu trochę miejsca ? A Bóg wie, narazie cieszyłam się z tego, że niedługo wylądujemy w nowym regionie, o którym słyszałam tylko okazjonalnie. Że to niezbadany region, że tam są inne Pokemony, że tam nie występują stworki z innych regionów, i tym podobne. Znaczy się podstawowe informacje o Unovie już znam, hehe.

Poczułam, jak wiatr targał moimi włosami uśmiechnęłam się sama do siebie i oddaliłam się trochę od miejsca lądowania. Tam wyjęłam dwie kapsuły i powiększyłam je, trzymając je w obu dłoniach. Po chwili wydałam komendę, by Pokemony wyszły z obu czerwono-białych kul. Gdy już tak się stało kucnęłam i przytuliłam oba stworki z przyjaznym geście. Mój uśmiech rozszerzył się, gdy wykonywałam daną czynność.

"Trzeba sobie znaleźć jakieś miejsce do noclegu" stwierdziłam w myślach oglądając zachód słońca. Przyłożyłam palce do brody i zaczęłam myśleć. Nagle mnie oświeciło. Przecież mogłam się zatrzymać w Pokecentrum ! Zawsze tam mają nocleg dla podróżujących trenerów. A przynajmniej tak było w Jotho.
- Chodźcie, pójdziemy do Centrum Pokemon - oświadczyłam Pokemonom i ruszyłam z nimi przed siebie, rozglądając się za jakąś mapą czy planem miasta, a także za charakterystycznie dużych budynkach z czerwonymi dachami i wielką literkę 'P' przed drzwiami wejściowymi. Miałam nadzieję, że zdążę na czas.

Spojrzałam na dziewczynę i skinęłam jej głową w geście podziękowania. Boże, co to był za dziwny region. Ale... jest on dużo bardziej oddalony niż reszta regionów, więc zawsze będzie trochę inaczej. Nawet Centra Pokemon są inne. "Ciekawe, czy tam nadal są noclegi dla trenerów ?" spytałam się w myślach, gdy dochodziłam już do budynku. Po bijatyce z drzwiami w końcu tam weszłam. Rozglądałam się czujnie po wnętrzu i podeszłam do lady.
- Prowadzicie może noclegi dla trenerów ? - zapytałam się dla pewności. Kto wie, czy te dwa pozostałe piętra nie są przeznaczone dla leczenia stworków innych ludzi. Ale żeby było ich tak dużo ?

Poszłam za siostrą Joy i weszłam do pokoju, który mi pokazała. Uśmiechnęłam się do niej i skinęłam głową w podzięce. Gdy tylko zamknęła drzwi rozejrzałam się po pokoju. Ładny, ale chwila. Czegoś mi tutaj brakuje... TAK, łóżka. Yayz, ktoś mi łóżko z pokoju ukradł. Złapałam się pod boki i rozejrzałam się za jakimiś drzwiami (poza wejściowymi), które by przypadkiem mogły skrywać tą rzecz, której w pomieszczeniu brakowało.
- Widzicie tutaj przypadkiem łóżko ? - spytałam się towarzyszy, którzy mi towarzyszyli. Boże, co za feralne dni. Najpierw ten psychopata, później porwanie, męcząca podróż, a teraz brak najważniejszego mebla, który musiał być w każdym hotelowym pokoju. A przynajmniej tak mi się zdawało.

Spoglądałam na czyny sowy nie wymawiając ani słowa. Po chwili ściana się otworzyła, a z dziury wysunęło się łóżko. Przyglądałam się temu zdziwiona.
- O... - wykrztusiłam z siebie w końcu. Kto to wymyślił. Żeby chować łóżko w ścianie. Podrapałam się palcem po głowie, lecz nagle stało się coś niespodziewanego. HootHoot zaczął świecić oślepiającym blaskiem. Przymrużyłam lekko oczy, a po kilku sekundach moim oczom ukazała się sporych rozmiarów sowa. Otworzyłam delikatnie usta, by po chwili je zamknąć. To... wspaniale ! Stajemy się coraz silniejsi. Jeśli sówka ewoluowała to znaczy, że ma powyżej 20 poziomu, Absol chyba też nie pozostaje w tyle. W dodatku nikt mi nie ukradł łóżka ! Koniec dnia jest zawsze szczęśliwy, by rano i popołudniu nabawić się nieprzyjemności. A może w nowym regionie pech z Jotho mnie opuścił ? Zdjęłam bluzę, zostając w podkoszulku i spodniach. Zasiadłam na łóżku ściągając buty i skarpetki. Położyłam się na pierzynie i wpatrywałam się w sufit. Po krótkiej chwileczce rozmyślań przykryłam się kołdrą i próbowałam zasnąć.